Geoteknik Süreli Yayınları

Geoteknikte İngilizce uluslararası dil olarak belirmiştir. Bunun sonucu en önemli yayınların hemen tümü bu dildedir. Türkiye'de Zemin Mekaniği ve Temel Mühendisliği Ulusal Komitesi (1979-1984) Zemin adlı bir dergi çıkarmışsa da yayın günümüzde sürdürülememektedir. Devlet kuruluşlarının zaman zaman çıkardığı teknik bültenler ise başarısızlıkla sonuçlanmıştır. Günümüzde bu alanda özel bir dergi çıkmamakta ancak geoteknikle ilgili makaleler hakemlik sistemi ile İnşaat Mühendisleri Odasının yayımladığı Teknik Bülten ve TÜBİTAK'ın dergilerinde aralıklı olarak belirmektedir. 

Dünyada ise şu dergiler ön sıralarda sayılabilir: 

1. Journal of Geotechnical Engineering                          (American Society of Civil Engineers ASCE)

2. Geotechnique                                (Institution of Civil Engineers and British Geotechnical Society)

3. Proceedings of the Institution of Civil Engineers & Geotechnical Engineering                        (ICE)

4. Canadian Geotechnical Journal                                                             ( National Research Council)

5. Soils and Foundations                                                                       (Japanese Geotechnical Society)

6. Ground Engineering                                                                                                                     (ICE)

7. Geotechnical Testing Journal                                   (American Society of Testing Materials ASTM)

8. Geotechnical and Geological Engineering                                                 (Chapman&Hall, London)

9. Quarterly Journal of Engineering Geology

10. Computers and Geotechnics                                                                             (Elsevier, Rotterdam)

11. Numerical and Analytical Methods in Geomechanics

12. Bautechnik

Geoteknik Yayınları

Tüm anabilim dallarında olduğu gibi araştırmacı ve uygulayıcılar günümüzde hızla gelişen teknik ve teknolojiyi izleme durumundadır.  Bu amaçla geoteknikte de üç ana kaynak bulunmaktadır.Bunlar dergiler, konge ve sempozyum yayınları ve kitaplar olarak gruplandırılabilir. Ayrıca belirli konuda yayın tarama sistemleri bulunmaktadır.

a) Geoteknik Kongre ve Sempozyumları

b) Geoteknik Süreli Yayınları

c) Zemin Mekaniği Kitapları

Geoteknik Kongre ve Sempozyumları

Geoteknikte 1936'da  A.B.D'nin Massachusetts eyaletinde yapılan birinci Uluslararası Zemin Mekaniği ve Temel Mühendisliği Kongresi'nden (ICOSMFE) sonra 1940 ve 1944 dışında her dört yılda bir yapılan kongreler yanında Avrupa, Güney Amerika , Asya, Avustralya, Afrika bölgesel kongreleri konudaki gelişmeleri izleme açısından önem taşımaktadır. Bunlardan Avrupa bölgesi toplantıları (ECSMFE) sunulan bildirilerin kalitesi açısından özel bir yer tutmaktadır. ICOSMFE lerin yerleri :

1936 Cambridge, Mass.

1948 Rotterdam

1953 Zürih

1957 Londra

1961 Paris

1965 Montreal 

1969 Mexico City

1973 Moskova

1977 Tokyo

1981 Stockholm

1985 San Fransisco

1989 Rio de Janeiro

1993 Yeni Delhi

1997 Hamburg

2001 İstanbul

2005 Osaka

2009 İskenderiye

2013 Paris 

Bu toplantılar dışında Amerikan İnşaat Mühendisliği Odası ASCE belirli aralıklarla özel konuların ele alındığı  'Specialty Conference' adı altında toplantılar düzenlemekte ve yapılan yayınlar uygulamaya önemli katkılarda bulunmaktadır. İngiliz İnşaat Mühendisleri Odası ( ICE)  de benzer şekilde çağdaş konularda toplantılar ve buralardan gelen bilgilerle yayın yapmaktadır.

Türkiye'de Geoteknik

Zemin mekaniğinin Türkiye açısından önemi bu bilim dalının Terzaghi tarafından Türkiye'de tasarlanmış ve geliştirilmiş olmasıdır. Erdbaumechanik kitabının ilk nüshasının Robert Kolej'e ithaf edildiği söylenmektedir.

Türkiye'de zemin mekaniği dalında ilk doktora çalışması devlet bursu ile  Ord.Prof.Dr. A. Hamdi Peynircioğlu (1908-1982) tarafından Berlin Üniversitesi'nde adı literatüre geçerek yapılmıştır. Bundan dolayı Peynircioğlu Türkiye'de zemin mekaniğinin kurucusu olarak kabul edilmiştir. Zemin mekaniği konusunda ilk eserin ise Geyve'de Yılanda heyelanını açıklayan 1340 tarihli Ahmed Müştak, İbrahim Hakkı ve Ahmed Malik'in yayınladığı 23 sayfalık rapor olduğu sanılmaktadır.

İkinci dünya savaşı sonrası yol ve baraj inşaatları ile girişilen ve sonra endüstri yapıları ile sürdürülen bayındırlık atılımı Karayolları ve Devlet Su İşleri Genelmüdürlükleri gibi uygulayıcı kuruluşlarda geniş ölçüde yabancı danışman desteği ile sürdürülmüştür. 1950'den sonra başta İstanbul Teknik Üniversitesi olmak üzere İstanbul Üniversitesi, Boğaziçi Üniversitesi ve Ortadoğu Teknik Üniversitesi konuya eğilmiştir. Ancak devletin araştırmaya desteğini kısıtlı tutması ve üniversite öğretim üyelerinin endüstriden gelen danışmanlık taleplerine öncelik vermeleri geoteknik gibi Türkiye için çok bol kaynaklı bir dalın yeterince gelişememesi sonucunu yaratmaktadır. DSİ ve TCK gibi büyük kuruluşların iş yükü buralarda kurulmuş teknik araştırma dairelerinin işlevleri dışında çalışmalarını zorunlu kıldığından başka ülkelerde devlet kuruluşlarının gerçekleştirdiği öncülük görevi de gerçekleşememektedir. Bu amaçla kurulmuş olan Türkiye Bilimsel ve Teknik Araştırma Kurumu TÜBİTAK'ın araştırmayı teşvik etme gayretleri de bugüne kadar etkisini gösterememiştir.

Türk geoteknik camiası giderek genişleyen ve yüksek standardda çalışmalar yapan bir kimlik kazanmaktadır. Bu 1974'ten bu yana Ulusal Kongreler düzenlenmesi ile de dışa yansımaktadır. Uluslararası Zemin Mekaniği ve Temel Mühendisliği Kongresi'nin 2001 yılında Türkiye'de yapılmış olması grubun dinamizmini gösterme açısından önemlidir.

Kaynak: Önalp A. (1997); Geoteknik Bilgisi I Zeminler ve Mekaniği